Przypisy: Rybak - Chotcza i okolice w genealogii

Rybak

Chotcza i okolice w genealogii

polski
- Deutsch
- English

Results 51 do 100 od 356

#	Przypisy	Dotyczy
51	Dzierżawca dóbr Białobrzego i Chotrcza Górna	Rudnicki Stanisław Władysław Tadeusz (I19613)
52	Dzierżawca Woli Błędowskiej	Rzeszotarski Adam (I19634)
53	Dzierżawca wsi Gniazdków	Domański Paweł (I15882)
54	Dzierżawca wsi Kijanka	Lesiewski Jan Józef (I18565)
55	ekonom	Tarnowski Andrzej (I19032)
56	Ekonom chotecki	Muszyński Franciszek (I18708)
57	ekonom przy dworze w Chotczy	Kossakoski Andrzej (I16197)
58	ekonom- porucznik byłych wojsk polskich	Sadkowski Bartłomiej (I11351)
59	Fabrykant	Mazurkiewicz Franciszek (I18648)
60	Flisak zamieszkujący wraz z rodziną w Solcu.	Czerwonka Wojciech (I14723)
61	Gajowy	Koryciński Andrzej (I1015)
62	Imię ojca "ANTONI" wpisano na podstawie art.62 par. 2	Kuśmierski Antoni (I21963)
63	imię ojca "Stanisław" wpisano na podstawie ustawy z dnia 28 10 1950Dz.U.R.P. nr ST poz.486 art.62	Stanisław NN (I11818)
64	Imię ojca - Józef - wpisano na zasadzie art. 2 ustawy z dnia 28.10.1950. Dz.U. RP nr 51 poz.468	Gregorczyk Roch (I4459)
65	Imię ojca Antoni wpisano zgodnia z art.1 ustawy z dnia 20 10 1932	Antoni NN (I23573)
66	JWP	Lesiewski Jan Józef (I18565)
67	kawaler	Fajbuś Marcin (I15601)
68	kawaler	Figura Antoni (I15611)
69	kawaler	Wójcik Wawrzyniec (I15405)
70	kawaler	Łupiński Ludwik (I17216)
71	kawaler	Sapała Wawrzyniec (I17606)
72	lokaj dworski	Szymański Tomasz (I17829)
73	martwy płód	Pierzchała * (I12593)
74	Maryniak Stanisław pseudonim "Wichura". Do ZWZ (od 1942 r. AK) wstąpił w roku 1940, gdzie pełnił funkcję szefa łączności w Obwodzie Sierpc. Zorganizował sieć łączności wewnętrznej, tzn. wewnątrz obwodu oraz zewnętrznej. Za pośrednictwem kurierów i łączników utrzymywał stały kontakt ze sztabami Płock, Ciechanów, Mława oraz z władzami Inspektoratu Płocko-Sierpeckiego i kierownictwem Podokręgu "Tuchola-Północ" AK w Warszawie. Poza tym brał udział w akcjach zbrojnych, głównie w uwalnianiu więźniów. W IV 1942 r. uczestniczył w akcji na areszt w Kuczborku, w X 1942 r. dowodził grupą odbijającą "Gromka" z aresztu w Zieluniu, w XI brał udział w akcji w Szreńsku. Po wojnie wyjechał do Warszawy, następnie w roku 1951 do Olsztyna, później zamieszkał w Olsztynku. Od 1945 r. należał do PPS, potem do PZPR.	Maryniak Stanisław (I9464)
75	Mikołaj Oleśnicki – starosta małogoski i opoczyński, a także kasztelan radomski i wojewoda lubelski – był postacią znaczą cą w Rzeczypospolitej. W 1606 r., jako zaufany króla Zygmunta III Wazy i drugi wielki poseł obok Aleksandra Korwina Gosiewskiego, od- prowadził z blisko tysiącosobową delegacją jedyną polską carycę Rosji - Marynę Mniszchównę do Moskwy, gdzie prowadził pertraktacje dotyczące przymierza Rzeczypospolitej z jej mężem carem Dymitrem Samozwańcem. Uczestnictwo w wyprawie zwanej dymitriadą zakończyło się aresztowaniem Mikołaja i uwięzieniem go w Moskwie. Po szczęśliwym powrocie do kraju był zwolennikiem dalszej polskiej interwencji w Rosji i posłem na sejm. Mikołaj wyróżnił się spośród żyjących wów- czas Oleśnickich tym, że jako pierwszy po- wrócił do Kościoła katolickiego, a z nim cały ród. W 1618 r. i 1626 był deputatem senatu na Trybunał Skarbowy Koronny. Zmarł w 1629 r. i został pochowany wraz żoną Zofię z Lubomirskich w ufundowanej przez siebie kaplicy na Świętym Krzyżu.	Oleśnicki Mikołaj (I18317)
76	młynarz	Raczkowski Jan (I12630)
77	młynarz	Zieliński Feliks (I11694)
78	młynarz	Osiecki Józef (I23661)
79	Młynarz z Borowca	Krzywicki Hipolit (I17147)
80	Młynarz z Lucimi	Rogalski Michał (I18866)
81	Na mocy decyzji Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu z dnia 15.04.1953. (Nr 37.II/77/66/53) wymienione w niniejszym akcie nazwisko Mazur zostało zmienione na nazwisko " Ojdan"	Mazur vel Ojdan Aniela (I12437)
82	Na podstawie art. 80 prawa o aktach stanu cywilnego wpisano imię ojca :"Jan:	Baryła Rozalia (z domu Wiktorowska) (I1981)
83	Na podstawie art. 80 prawa o aktach stanu cywilnego wpisuje się imię ojca "Józef" i nazwisko "Buda" jako nazwisko ojca.	Buda Genowefa (I21759)
84	Nad Krępianką podwalinami nowożytnego miasta były grunty mającej średniowieczne korzenie wsi Lipa. Miejscowość ta, podobnie jak pobliska Krępa, należała do potomków znanego z obrony Sandomierza Piotra z Krępy. W dniu 8 kwietnia 1589 r. Katarzyna Wolska z Krępskich, właścicielka Lipy, wystarała się u króla Zygmunta III Wazy o przywilej na odbywanie w Lipsku dwóch jarmarków – 25 stycznia i 13 sierpnia oraz targu tygodniowego w soboty. Przywilej ten wiązany jest z powstaniem Lipska. Nie zachował się dokument lokacji miasta, jednak wiadomo, że planowano tu duży ośrodek miejski, o czym świadczyć może wielkość rynku.	Wolska Katarzyna (z domu Krępska) (I18319)
85	Nie wstawił się na spisanie aktu urodzenia córki Katarzyny.	Rozpendowski Bolesław (I11205)
86	Od roku 1569, według spisu podatkowego właściciel Chotczy. W roku 1558 został pisarzem ziemskim lubelskim. Sędzia lubelski.	Chotecki Paweł (I10345)
87	od roku 1914 na wojnie w armi carskiej	Kanieski Michał (I7060)
88	Od roku 1914 odbywał służbę wojskową armi pruskiej.	Mazur Jakub (I8820)
89	Od roku 1914 zaciągnięty do służby w armi pruskiej	Jasik Mateusz (Tymoteusz) (I3456)
90	odnaleziony na polu walki. Numer nieśmiertelnika "1292"	Koszałka Paweł (I10676)
91	ojciec od 3 lat na wojnie	Madejska Eugenia (I23633)
92	Około 1522 r. Ciepielów został zakupiony przez Stranisława Kazanowskiego z Kazanowa. Odtąd aż do połowy XVII w. wieś należała do rodziny Kazanowskich, która doszła do znaczących godności w Rzeczypospolitej.	Kazanowski Stanisław (I18315)
93	Opactwo Villers zostało założone w 1146 przez św. Bernarda jako 46 filia klasztoru w Clairvaux. Klasztor zlokalizowano w północnej części majątku Villers podarowanej przez księcia Marbais, Gauthiera I oraz jego matkę Judytę[1]. Do Villers przybyło 12 mnichów oraz 5 konwersów, którzy po długich poszukiwaniach i założeniu jednej siedziby tymczasowej (Villers I), znaleźli dogodne miejsce w dolinie nad rzeką Thyle i rozpoczęli budowę właściwego klasztoru pod kierunkiem opata Karla z klasztoru w Himmerod (Villers II). Wedle legendy św. Bernard wskazał miejsce pod budowę klasztoru, gdy na szczycie wzgórza Robermont wbił w ziemię swoją laskę, z której wyrósł dąb. Obecnie znajduje się tu kaplica św. Bernarda z 1715 upamiętniająca to legendarne wydarzenie. Pierwsze budynki opactwa nie zachowały się w swojej pierwotnej formie. W XIII w. opactwo zostało gruntownie przebudowane (Villers III). W 1217 powstał chór, w 1240 krypta a w 1267 refektarz. Kościół przyklasztorny był budowany przez 70 lat i został ukończony pod koniec XIII w. Był jednym z największych kościołów zakonu. Szczyt rozkwitu opactwa przypada na XII w. kiedy opatem był Arnulf von Löwen. W owym czasie mieszkało i pracowało tu ponad 100 mnichów oraz 300 konwersów. Włości opactwa rozciągały się na przestrzeni prawie 25 tys. akrów pomiędzy Antwerpią a Namur. Opactwo posiadało filie w Grandpré (obecna Francja) (1231) oraz Lieu St. Bernard (1238). Ponad 50 mnichów i braci świeckich, żyjących w owym okresie w Villers zostało później wyniesionych na ołtarze, m.in. opat Gerard I późniejszy biskup Tournai i Konrad de Seyne kardynał-biskup Porto. Klasztor był dużym ośrodkiem kulturalnym. Na początku XIV w. zbiory przyklasztornej biblioteki liczyły 445 woluminów, co na owe czasy stanowiło wyjątkowo dużą kolekcję. Opat Jan z Brukseli (1333-1336) wykładał teologię w Paryżu. Opactwo posiadało również dom (refugium) w Leuven służący zakwaterowaniu mnichów studiujących na tamtejszym uniwersytecie. Dom ten przekształcono później w 1660 w “College van Villers”. Opactwo Villers zaczęło podupadać w XVI w. w okresie wojen o Niderlandy. W 1544 kościół i zabudowania klasztorne uległy znacznemu zniszczeniu w trakcie ataku wojsk hiszpańskich. Cystersi zmuszeni byli ratować się ucieczką. Klasztor został częściowo odbudowany w 1587 za czasów opata Roberta Henriona. Na początku XVII w. historię klasztoru spisał Crisóstomo Henríquez. W XVIII w. opactwo przeżywało drugi rozkwit. W tym czasie wszystkie średniowieczne budynki przebudowano w stylu klasycystycznym. W 1796 władze rewolucyjne rozwiązały opactwo, przejęły jego majątek a następnie sprzedały na skład materiałów budowlanych. Odtąd zabudowania klasztoru były eksploatowane jako źródło surowców budowlanych. W 1820 opactwo zakupił Charles-Lambert Huart, który w 1851 zgodził się na przeprowadzenie przez teren klasztoru odcinka linii kolejowej łączącej Brukselę z Namur. Przyczyniło się to do ostatecznej degradacji klasztoru. W 1893 rząd Belgii odkupił tereny opactwa i podjął wysiłki konserwatorskie. W 1973 ruiny klasztoru zostały wpisane w rejestr zabytków. Od 1992 opactwo jest utrzymywane przez “Association por la Promotion Touristique et culturelle de Villers”	Głowacka Katarzyna Marya Franciszka (z domu Gotfrey) (I16764)
94	Opis wnuka - Chotcza rok 1944. Od początku wojny hitlerowcy informowani poprzez swoich konfidentów likwidowali członków oporu i ich rodziny. Terror był ogromny. Za pomoc partyzantom palono żywcem, rozstrzeliwano całe rodziny razem z dziećmi, a dobytek palono lub rozkradano. W Październiku 1944 oddziały Armii Ludowej i Batalionów Chłopskich chciały się przedrzeć przez rzekę Iłżankę w kierunku przyczółku w okolicy Puław opanowany przez Armię Czerwoną. Mój dziadek Edward Wojtalik ps. Osa opowiadał, że Ruskie mieli podane pozycje szwabów i partyzantów. Ruskie jak uruchomili katiusze to partyzanci nie mieli gdzie się schować. Kosili wszystkich. Zginęła lub została ranna 1/3 partyzantów z ok 1000. Za czasów przyjaźni polsko-radzieckiej incydent nazywano pomyłką.... Po zakończeniu działań wojennych ocaleni mieszkańcy zostali wysiedleni na ziemie odzyskane, gdyż Ruskie stosowali metodę spalonej ziemi. Zdjęcie lotnicze datowane na 1945 rok pokazuje skalę pomyłki i to czym jest wojna. Jasne punkty na czarnobiałej części mapy kratery po wybuchach. Czarne plamy to spalone domostwa. Moi dziadkowie nigdy nie powrócili do swego rodzinnego Gniazdkowa czy Chotczy.	Wojtalik Edward (I484)
95	organista chotecki	Tomczyk Michał (I17846)
96	Organista w kościele parafialnym w Chotczy Dolnej	Kocno Jan (I18434)
97	organista z Chotczy Dolnej	Trzeszkowski Franciszek (I17854)
98	panieńskie	Miżiński Władysław (I23530)
99	panna	Wojcieszek Agnieszka (I9748)
100	panna	Fajbuś Salomea (I15603)